آمار
وب سایت:
آثار حیا و عفت در جامعه از نظر اسلام
ویل دورانت میگوید : " به عقیده ویلیام جیمز ، حیا امر غریزی نیست ، اکتسابی است ، زنان دریافتند که دست و دل بازی مایه طعن و تحقیر است و این امر را به دختران خود یاد دادند ... زنان بی شرم جز در موارد زودگذر برای ما مردان جذاب نیستند. خودداری از انبساط ، و امساک در بذل و بخشش بهترین سلاح برای شکار مردان است ، اگر اعضای نهانی انسان را در معرض عام تشریح میکردند توجه ما به آن جلب می شد ولی رغبت و قصد به ندرت تحریک میگردید. مرد جوان به دنبال چشمان پر از حیا است و بدون آنکه بداند حس میکند که این خودداری ظریفانه از یک لطف و رقت عالی خبر میدهد ، حیا و در نتیجه عزیز بودن زن و معشوق واقع شدن او برای مرد پاداش های خود را پس انداز میکند و در نتیجه نیرو و شجاعت مرد را بالا می برد و او را به اقدامات مهم وا میدارد و قوائی را که در زیر سطح آرام حیات ما ذخیره شده است بیرون میریزد. " (لذات فلسفه، ص 133).
حریم نگهداشتن زن میان خود و مرد یکی از وسائل مرموزی بوده است که زن برای حفظ مقام و موقع خود در برابر مرد از آن استفاده کرده است.
اسلام زن را تشویق کرده است که از این وسیله استفاده کند. اسلام مخصوصا تأکید کرده است که زن هر اندازه متین تر و با وقارتر و عفیف تر حرکت کند و خود را در معرض نمایش برای مرد نگذارد بر احترامش افزوده می شود. در مورد مسأله عفت و ارزش عفت در ارتباط مرد و زن تنها اقناع غریزه جنسی مطرح نیست ، آن مسأله وحدت ، یگانگی و اتحاد روحی بالاتر است.
قرآن تعبیری دارد می فرماید : « و از نشانه های او این که از خودتان همسرانی برای شما آفرید تا در کنارشان آرام گیرید و میانتان دوستی و مهربانی نهاد.» (روم / 21)
(در رابطه زوجین مودت و رحمت را مطرح می کند.) مودت و رحمت غیر از شهوت است. میان شما وداد و مهربانی قرار داد ؛ وداد و مهربانی یعنی یگانگی.
خداوند در سوره احزاب آیه 59 - 60 چنین می فرماید : « ای پیغمبر به همسران و دخترانت و به زنان مؤمنین بگو که جلباب های (روسری ها) خویش را به خود نزدیک سازند. این کار برای اینکه شناخته شوند و مورد اذیت قرار نگیرند نزدیکتر است و خدا آمرزنده و مهربان است * اگر منافقان و بیمار دلان و کسانی که در شهر نگرانی به وجود می آورند ، از کارهای خود دست بر ندارند ما ترا علیه ایشان خواهیم برانگیخت. در آنوقت فقط مدت کمی در مجاورت تو خواهند زیست.»
در اصل لغت ، کلمه جلباب شامل هر جامه وسیع می شده است ، ولی غالبا در مورد روسری هائی که از چارقد بزرگتر و از ردا کوچکتر بوده است به کار می رفته است. مقصود از نزدیک ساختن جلباب ، پوشیدن با آن می باشد ، یعنی وقتی میخواهند از خانه بیرون بروند روسری بزرگ خود را با خود بردارند. البته معنی لغوی نزدیک ساختن چیزی ، پوشانیدن با آن نیست بلکه از مورد ، چنین استفاده می شود. وقتی که به زن بگویند جامه ات را به خود نزدیک کن مقصود اینست که آن را رها نکن ، آنرا جمع و جور کن ، آنرا بی اثر و بی خاصیت رها نکن و خود را با آن بپوشان. وقتی زن پوشیده و سنگین از خانه بیرون رود و جانب عفاف و پاکدامنی را رعایت کند ، افراد فاسد و مزاحم ، جرأت نمی کنند متعرض آنها شوند و بدین وسیله شناخته می شوند که زنان نجیب و عفیف می باشند. و بیمار دلان از اینکه به آنها طمع ببندند چشم می پوشند زیرا معلوم می شود اینجا حریم عفاف است ، چشم طمع کور ، و دست خیانت کوتاه است.
مطلبی که از این آیه استفاده می شود و یک حقیقت جاودانی است اینست که زن مسلمان باید آن چنان در میان مردم رفت و آمد کند که علائم عفاف و وقار و سنگینی و پاکی از آن هویدا باشد و با این صفت شناخته شود ، و در این وقت است که بیمار دلان که دنبال شکار می گردند از آنها مأیوس می گردند و فکر بهره کشی از آنها در مخیله شان خطور نمی کند.
میبینیم که جوانان ولگرد همیشه متعرض زنان جلف و سبک و لخت و عریان می گردند. وقتی که به آنها اعتراض می شود که چرا مزاحم می شوی ؟ می گویند اگر دلش این چیزها را نخواهد با این وضع بیرون نمی آید.
این دستور که در این آیه آمده است مانند دستوری است که در بیست و پنج آیه قبل از این آیه خطاب به زنان رسول خدا وارد شده است :
« احزاب 32 ؛ یعنی در سخن گفتن رقت زنانه و شهوت آلود که موجب تحریک طمع بیمار دلان می گردد به کار نبرید. »
در این دستور ، وقار و عفاف در کیفیت سخن گفتن را بیان می کند و در آیه مورد بحث ، دستور وقار در رفت و آمد را.
حرکات و سکنات انسان گاهی زبان دار است. گاهی وضع لباس ، راه رفتن ، سخن گفتن زن معنی دار است و به زبان بی زبانی می گوید دلت را به من بده ، در آرزوی من باش ، مرا تعقیب کن. گاهی برعکس با بی زبانی می گوید دست تعرض از این حریم کوتاه.
خداوند در جای دیگر ابتدا به زنان شخصیت مى دهد و نخستین دستور در زمینه عفت صادر مى کند و مخصوصا به سراغ یک نکته باریک مى رود تا مسائل دیگر در این رابطه خود به خود روشن گردد ، مى فرماید : « اى همسران پیامبر ! شما همچون یکى از زنان معمولى نیستید اگر تقوى پیشه کنید ، بنابراین به گونه اى هوس انگیز سخن نگوئید که بیماردلان در شما طمع کنند و سخن شایسته بگوئید. و در خانه هاى خود بمانید و همچون جاهلیت نخستین (در میان مردم) ظاهر نشوید و نماز را بر پا دارید و زکاة را ادا کنید و خدا و رسولش را اطاعت نمائید ، خداوند فقط مى خواهد پلیدى و گناه را از شما اهلبیت دور کند و کاملا شما را پاک سازد.» (احزاب/33)
می گوید : به گونه اى هوس انگیز سخن نگوئید که بیماردلان در شما طمع کنند (فلا تخضعن بالقول فیطمع الذى فى قلبه مرض. بلکه به هنگام سخن گفتن ، جدى و خشک و به طور معمولى سخن بگوئید ، نه همچون زنان کم شخصیت که سعى دارند با تعبیرات تحریک کننده که گاه توام با ادا و اطوار مخصوصى است که افراد شهوت ران را به فکر گناه مى افکند سخن بگوئید.
تعبیر به «الذى فى قلبه مرض» (کسى که در دل او بیمارى است) تعبیر بسیار گویا و رسائى است از این حقیقت که غریزه جنسى در حد تعادل و مشروع عین سلامت است ، اما هنگامى که از این حد بگذرد نوعى بیمارى خواهد بود تا آنجا که گاه به سر حد جنون مى رسد که از آن تعبیر به جنون جنسى مى کنند و امروز دانشمندان انواع و اقسامى از این بیمارى روانى را که بر اثر طغیان این غریزه و تن در دادن به انواع آلودگی هاى جنسى و محیط هاى کثیف به وجود مى آید در کتب خود شرح داده اند.
عفاف و حیا باعث استواری اجتماع :
کشانیدن تمتعات جنسی از محیط خانه به اجتماع ، نیروی کار و فعالیت اجتماع را ضعیف میکند. برعکس آنچه که مخالفین حجاب خرده گیری کرده اند و گفته اند : حجاب موجب فلج کردن نیروی نیمی از افراد اجتماع است بی حجابی و ترویج روابط آزاد جنسی موجب فلج کردن نیروی اجتماع است. آنچه موجب فلج کردن نیروی زن و حبس استعدادهای او است حجاب به صورت زندانی کردن زن و محروم ساختن او از فعالیتهای فرهنگی و اجتماعی و اقتصادی است و در اسلام چنین چیزی وجود ندارد.
اسلام نه میگوید که زن از خانه بیرون نرود و نه میگوید حق تحصیل علم و دانش ندارد - بلکه علم و دانش را فریضه مشترک زن و مرد دانسته است - و نه فعالیت اقتصادی خاصی را برای زن تحریم میکند. اسلام هرگز نمی خواهد زن بیکار و بی عار بنشیند و وجودی عاطل و باطل بار آید.
پوشانیدن بدن به استثناء وجه و کفین مانع هیچگونه فعالیت فرهنگی یا اجتماعی یا اقتصادی نیست. آنچه موجب فلج کردن نیروی اجتماع است آلوده کردن محیط کار به لذت جوئی های شهوانی است. آیا اگر پسر و دختری در محیط جداگانه ای تحصیل کنند و فرضا در یک محیط درس می خوانند دختران بدن خود را بپوشانند و هیچگونه آرایشی نداشته باشند بهتر درس می خوانند و فکر میکنند و به سخن استاد گوش می کنند یا وقتی که کنار هر پسری یک دختر آرایش کرده با دامن کوتاه تا یک وجب بالای زانو نشسته باشد ؟ آیا اگر مردی در خیابان و بازار و اداره و کارخانه و غیره با قیافه های محرک و مهیج زنان آرایش کرده دائما مواجه باشد بهتر سرگرم کار و فعالیت می شود یا در محیطی که با چنین مناظری روبرو نشود ؟ اگر باور ندارید از کسانی که در این محیط کار می کنند بپرسید. هر مؤسسه یا شرکت یا ادارهای که سخت مایل است کارها به خوبی جریان یابد، از این نوع آمیزش ها جلوگیری می کند.
حقیقت اینست که این وضع بی حجابی رسوا که در میان ما است و از اروپا و آمریکا هم داریم جلو می افتیم از مختصات جامعه های پلید سرمایه داری غربی است و یکی از نتائج سوء پول پرستی ها و شهوت رانی های سرمایه داران غرب است ، بلکه یکی از طرق و وسائلی است که آنها برای تخدیر و بی حس کردن اجتماعات انسانی و در آوردن آنها به صورت مصرف کننده اجباری کالاهای خودشان به کار می برند.
چرا باید مسأله محرم و نامحرم مطرح باشد ؟ چرا باید زن خودش را از غیر محارم خودش بپوشاند ؟ رمز و سر این مطلب چیست و چه فایده ای دارد ؟
اولین خاصیتش خاصیت روانی است ، یعنی آرامش روانی. نبودن حریم میان زن و مرد و آزادی معاشرت های بی بندوبار ، هیجان ها و التهاب های جنسی را فزون می بخشد و تقاضای سکس را به صورت یک عطش روحی و یک خواست اشباع نشدنی در می آورد. غریزه جنسی ، غریزه ای نیرومند ، عمیق و " دریا صفت " است ، هر چه بیشتر اطاعت شود سرکش تر می گردد ، همچون آتش که هر چه به آن بیشتر خوراک بدهند ، شعله ورتر می شود روح بشر فوق العاده تحریک پذیر است. اشتباه است که گمان کنیم تحریک پذیری روح بشر محدود به حد خاصی است و از آن پس آرام می گیرد.
همانطور که بشر - اعم از مرد و زن - در ناحیه ثروت و مقام از تصاحب ثروت و از تملک جاه و مقام سیر نمی شود و اشباع نمی گردد ، در ناحیه جنسی نیز چنین است. هیچ مردی از تصاحب زیبا رویان و هیچ زنی از متوجه کردن مردان و تصاحب قلب آنان و بالاخره هیچ دلی از هوس سیر نمی شود. و از طرفی تقاضای نامحدود خواه ناخواه انجام ناشدنی است و همیشه مقرون است به نوعی احساس محرومیت. دست نیافتن به آرزوها به نوبه خود منجر به اختلالات روحی و بیماری های روانی می گردد.
چرا در دنیای غرب این همه بیماری روانی زیاد شده است ؟ علتش آزادی اخلاقی و جنسی و تحریکات فراوان سکسی است که به وسیله جرائد و مجلات و سینماها و تئاترها و محافل و مجالس رسمی و غیر رسمی و ... انجام می شود.
در هر جامعه ای که روابط زن و مرد بر اساس عفاف بود عفاف در همین حدود اسلامی ، یعنی زنان در خارج دایره ازدواج ، خود آرا و خودنما نبودند و وسیله تهییج مردان را فراهم نکردند و مردان هم در خارج از دایره ازدواج دنبال لذت جویی و کامجویی به وسیله چشم ، دست ، لامسه و غیر لامسه نبودند قلب ها و روح ها آرام و سالم است ، و در هر جامعه ای که بر عکس این حالت است اولین ناراحتی اجتماعی ، ناراحتی های روانی است. گروهی از فرنگی ها گفتند خیر ، وقتی زن و مرد از یکدیگر دور باشند ناراحتی های روانی و عقده های روانی به وجود می آید.
ولی تجربه همین یک قرن گذشته و کمتر از یک قرن گذشته کاملا ثابت کرد که مسأله برعکس است ، به هر اندازه که آزادی در مسائل جنسی بیشتر است التهاب در افراد زیادتر و بیشتر است چون غریزه جنسی انسان صرفا ظرفیت جسمانی ندارد ، ظرفیت روحی هم دارد. غرائزی که صرفا ظرفیت جسمانی دارند مثل خوردن ، دارای یک ظرفیت محدودی هستند. انسان یک مقدار محدود می تواند غذا بخورد ، از آن بیشتر نمی تواند ، اگر بگویند باز هم می خواهی ، برایش مجازات است.
ولی مالکیت چطور ؟ مالکیت هم مثل خوردن است ؟ آیا ظرفیت مالکیت برای انسان یک ظرفیت محدود است ، یعنی اگر انسان مالک صدهزار تومان شد دیگر روحش هم از مالکیت سیر می شود ؟
نه ، وقتی صد هزار تومان را دارا شد می خواهد دویست هزار تومان داشته باشد ، وقتی دویست هزار تومان دارا شد تشنه تر است برای پانصد هزار تومان ، میلیونر که شد تشنه تر می شود برای میلیاردر شدن ، و آنکه از همه مردم دنیا ثروتمندتر است از همه مردم دنیا برای ثروت تشنه تر است.
جاه طلبی چطور ؟ آن هم همین طور است. غریزه جنسی انسان هم همین طور است.
تفاوت آن جامعه که روابط جنسی را محدود میکند به محیط خانوادگی و کادر ازدواج قانونی ، با اجتماعی که روابط آزاد در آن اجازه داده می شود اینست که ازدواج در اجتماع اول پایان انتظار و محرومیت ، و در اجتماع دوم آغاز محرومیت و محدودیت است. در سیستم روابط آزاد جنسی ، پیمان ازدواج به دوران آزادی دختر و پسر خاتمه می دهد و آنها را ملزم می سازد که به یکدیگر وفادار باشند و در سیستم اسلامی به محرومیت و انتظار آنان پایان می بخشد. سیستم روابط آزاد اولا موجب می شود که پسران تا جائی که ممکن است از ازدواج و تشکیل خانواده سر باز زنند و فقط هنگامی که نیروهای جوانی و شور و نشاط آنها رو به ضعف و سستی می نهد ، اقدام به ازدواج کنند و در این موقع زن را فقط برای فرزند زادن و ... و ثانیا پیوند ازدواج های موجود را سست می کند و سبب میگردد به جای اینکه خانواده بر پایه یک عشق خالص و محبت عمیق استوار باشد و هر یک از زن و شوهر همسر خود را عامل سعادت خود بداند بر عکس به چشم رقیب و عامل سلب آزادی و محدودیت ببیند و چنانکه اصطلاح شده است یکدیگر را زندانبان بنامند. واضح است که روابط خانواده در چنین سیستمی تا چه اندازه سرد و سست و غیر قابل اطمینان است.
خداوند درآیه اول سوره نور مخصوصا با تعبیر «سوره انزلناها» و بعد هم با کلمه «فرضناها» این مطلب را می فهماند که مسائل مربوط به عفاف مسائلی بسیار جدی است ، یعنی درست در جهت عکس آنچه بشر امروز فکر می کند که در جهت سهل کردن و ساده کردن و ناچیز شمردن روابط جنسی حرکت می کند و به غلط اسمش را آزادی میگذارد و به اصطلاح در جهت " آزادی جنسی " گام بر می دارد.
قرآن کریم آنچه تحت عنوان حریم های عفاف مطرح میکند و آنچه تحت عنوان مجازات های بی عفتی بیان میکند و آنچه تحت عنوان مجازات لکه دار کردن زن هایی که عفیفه اند و به دروغ متهم (به بی عفتی) می شوند بیان میکند و آنچه در باب ترغیب به ازدواج بیان میکند و بالاخره هر چه در باب مسائل مربوط به عفاف گفته است ، می خواهد بگوید اینها مسائل بسیار بسیار جدی و فرض است و نمی شود اینها را کوچک شمرد و یکی از بد بختی های دنیای امروز تحقیر کردن اصول عفاف و تقوای در امور جنسی است.
توضیحات سایت مناجات :
متاسفانه ، در جامعه امروز ما رسم شده که برای اینکه مردم به دین گرایش پیدا کنند ، تعریف های جدید از دین ارائه می شود ، و با نزدیک کردن خواسته های مردم به آموزه های اسلام ، سعی در پیوند بین آن دو دارند ، و این مصداق بارز ضرب المثل :
" نه سیخ بسوزد و نه کباب " است. و این همان اسلامی است که در آخرالزمان در جوامع پیدا می شود و نمونه های آن در کشور های مختلف به راحتی دیده می شود.
اسلام هیچگاه نگفته که زن باید در خانه بشیند ، اما اسلام هیچ گاه زن را به کار در خارج از خانه ترغیب نکرده است ! اگر کار خارج از خانه و حضور در اجتماعات عمومی که زن و مرد به صورت مختلط هستند ، فضیلت محسوب می شد ، آیا همسران و دختران ائمه به این فضیلت سزاوارتر نبودند ؟ آیا فاطمه زهرا (س) که والاترین انسان و بانوی جهان در همه اعصار است ، به این فضیلت سزاوارتر نبود ؟
آیا شما سراغ دارید که اهل بیت ائمه ، و مردان خدا ، در محیط های مختلط به کسب علم و ... بپردازند ؟ آیا آنها بی کار و عاطل و باطل بودند ؟ یا بی سواد بودند ؟
من نمی دانم نویسندگان ، این مقالات چرا حق و باطل را با هم مخلوط می کنند ؟ آیا اگر زنی در خانه بنشیند ، موجودی بیهوده است ؟ من از شما سایت ها و نویسندگان دینی می پرسم ، شما چند مقاله در باب ارزش فعالیت های زن ، در خانه در پیشگاه خدا نوشته اید ؟
چرا عده ایی در جامعه اینگونه رواج می دهند ، که زنان خانه دار بیسواد و ... هستند ، اتفاقا ً ارزش زنی که در خانه به نگهداری و محبت به فرزندان و خانواده خویش است ، از زنی که به قول شما ، در دانشگاه ها تدریس می کند و ... ، اگر ، باز می گویم اگر ! بیشتر نباشد ، کمتر نخواهد بود. و این را به یقین می گویم که بدانید که بیشتر هم هست.
چه بسا آن که اگر اینکار فضیلت بود ، خانواده ائمه ما ، در همان زمان به اینکار سزاوارتر بودند و علم هم داشتند.
اما این صحبت ها بدان معنا نیست که اسلام جلوی ، حضور زن در اجتماع را گرفته است ، این حضور چند شرط دارد :
شرط اول آن است که این حضور موجب نقص در انجام دیگر وظایف الهی که به دوش اوست نشود.
شرط دوم : این حضور موجب تحریک جامعه و ... نباشد و به عبارتی با حجاب کامل انجام شود.
و شرط سوم این حضور تا حد امکان در محیط های مختص زنان انجام شود.
اما اگر فرض کنیم ، زنی همه این شرایط را رعایت کند ، و وارد اجتماع شود و فعالیتی را انجام دهد ، این دلیل بر آن نیست که ارزش او از زنی که در خانه در نزد خانواده خویش است ، بیش تر است. اگر چه آن زن خانه نشین ، در اجتماع منزلتی ندارد ، اما این دلیل بر آن نیست که در نزد خداوند متعال نیز بدون منزلت باشد.
باز هم تکرار می کنم ، حضور زن در اجتماع ، به اختیار و شرایطی است و فضیلت الهی نیست ، چون اگر اینگونه بود ، حضرت زهرا (س) با رعایت همه این نکات می توانستند در اجتماع به کسب کار و دانش آموزی و .. بپردازند.
منبع : سایت طهور
برچسب‌ها: مقالت, مقالات حجاب, حجاب در جامعه, حجاب, حجاب برتر, محجبه, حجاب در اسلام, اسلام وحجاب, بی حجاب, بدحجاب, بی حجابی, بدحجابی, آخرالزمان,
محمدرضازینی